کشف پروتون
مفهوم وجود یک ذره بنیادی هیدروژن مانند بعنوان یکی از ذرات سازنده سایر اتمها در مدت زمان بلندمدتی شکل گرفته است. در سال 1815 ویلیام پراوت (William Prout) بر این اساس که جرم های اتمی اولیه مضربی از جرم اتم هیدروژن بودند، پیشنهاد نمود که تمامی اتمها از اتمهای هیدروژن (که او آنها Protyles می نامید) تشکیل شده اند. اساس پیشنهاد ویلیام پراوت با یافتن جرمهای اتمی دقیقتر رد شد.
در سال 1917 ارنست رادرفورد (Ernest Rutherford) اثبات کرد که هسته اتم هیدروژن در دیگر هسته ها وجود دارد. نتیجه ای که معمولا بعنوان کشف پروتون درنظر گرفته می شود. رادرفورد هسته اتمهای هیدروژن را در اثر برخورد ذرات آلفا با گاز هیدروژن بدست آورده بود و با خواص آنها آشنا شده بود. بعدا رادرفورد متوجه شد که در اثر برخورد ذرات آلفا با هوا و بطور اختصاصی تر با گاز نیتروژن ذراتی با همان خصوصیات هسته اتمهای هیدروژن تولید می شوند. بنابراین او نتیجه گرفت که هسته اتمهای هیدروژن در اتمهای دیگر نیز حضور دارند و تحت تاثیر نظریه پراوت هسته اتمهای هیدروژن را جز ذرات بنیادی سازنده اتمها در نظر گرفت. رادرفورد در ابتدا همان نام درنظر گرفته شده توسط پراوت یعنی Protyles را بعنوان نام این ذرات پیشنهاد داد، اما به منظور جلوگیری از اشتباه اتمهای هیدروژن خنثی با هسته های اتمهای هیدروژن، در نهایت نام پروتون را برای آنها در نظر گرفت که مورد قبول جامعه بین المللی نیز واقع شد.
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
**************************************************
سایت: www.youngchemist.com
مولف: محمد شاهی
نظرات، پیشنهادات و انتقادات: chemistry.shahi@gmail.com
**************************************************
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||